Martin Müllen verbouwt oude wijnstokken in de onderschatte wijngaarden van Kröv en Trarbach, waaronder de plek waar hij zijn vlaggenschip van heeft gemaakt: Trarbacher Hühnerberg, het hoogste punt van drie belangrijke Einzellagen langs de steile oostelijke oever van de Kautenbach-beek die een diep zijdal in de rechteroever van de Moezel bij Traben-Trarbach insnijdt. Hij restaureerde de kleine overgebleven stand van oude Hühnerberg-wijnstokken, gedocumenteerd als een nauwgezette massale selectie uitgevoerd door een voormalige eigenaar; gerestaureerde afbrokkelende stenen terrassen; Vervolgens werd het grootste deel van het terrein opnieuw beplant met nieuwe selecties van oude wijnstokken. Müllen staat zijn fruit zelden per se toe om voor de fermentatie in de schil te komen, in plaats daarvan gebruikt hij uitsluitend oude mandpersen die bijna 24 uur nodig hebben om een lading te verwerken. De meeste Müllen-wijnen gisten spontaan in fuder en worden pas bij het bottelen van hun droesem gescheiden. Dat gebeurt meestal in de nazomer, hoewel in veel jaargangen een of twee van die partijen die nat en koud in een kelder rusten, zelfs volgens Moezelnormen, pas na de volgende oogst worden gebotteld. (Müllen laat de banden op zijn vaten nu vervangen door zink, omdat hij beweert dat de standaard stalen banden al na een paar jaar niet meer kunnen worden gebruikt in die kelder.) Deze teler is opvallend serieus en gepassioneerd over zijn missie, en alle bedenkingen die ik heb gehad over zijn wijnen waren over het algemeen vanwege overmatige indrukken van zwavel of restsuiker. Ik doe op dit adres geleidelijk ervaring op met de evolutie van flessen, maar heb nog steeds geen tijd gevonden om meer dan een half dozijn jaar terug te gaan; en aangezien Müllen zijn landgoed pas in 1991 oprichtte, moet wat hij beschouwt als lang verouderingspotentieel nog worden getest.
“We moeten nu eenmaal minimaal drie weken hebben om te oogsten”, legt Müllen uit, “en soms wel vier. Als ik 15 of 20 plukkers had, zou het sneller kunnen gaan, maar ik zou niet de controle hebben die ik nodig heb. Het werk was moeilijk, heel moeilijk, en we werden gedwongen om door de regen te plukken”, zei hij over de oogst van 2014, en hij beoordeelde slechts een minderheid van de botrytis die zijn druiven snel aantastte, voldoende nobel om opname in een afgewerkte wijn te verdienen. “Hoe later het werd, hoe meer fruit er moest worden opgeofferd, en tegen het einde,” vertelde hij, “moest 60 procent van het Hühnerberg-fruit tot op de grond worden gesneden.” (In echt zonnige, droge jaren kan die site, ondanks de hoge ligging en de ligging in het zijdal, dankzij de bronnen eerder rijpen dan de wijngaarden van Müllen in Kröv; maar in 2014 was dat niet het geval.) Ondanks de eerder genoemde offers haalde Müllen, net als de meeste telers in de Middenmoezel, nog steeds gemiddeld ruim boven de 50 hectoliter per hectare. Het feit dat hij nu drie mandpersen heeft (zij het een van hen klein en meestal alleen in gebruik genomen voor nobele zoete wijn) stelde hem in staat om deze cuvée in de kelder bij te blijven zonder zijn standaard 20-urige perscyclus op te offeren. Müllen is overigens een van een aantal telers die in 2014 niveaus van suikervrij droog extract (38-41 gram per liter) vertonen die ongekend zijn voor wijnen die niet nobel zoet zijn. Dit is een andere Moezelteler die royaal sterren aanbrengt op etiketten en in wijnbeschrijvingen, hier ongeveer op basis van zijn indruk van hun relatieve kwaliteit. En als hij dat niet deed, zou men regelmatig verwijzingen moeten maken in AP-nummers, omdat Müllen er doorgaans de voorkeur aan geeft om elke fuder afzonderlijk te bottelen, zelfs als meerdere partijen met vergelijkbare afgewerkte restsuiker uit dezelfde Einzellage komen en bestemd zijn om dezelfde Prädikat te dragen. Dat gezegd hebbende, vertegenwoordigt zijn collectie uit 2014 een aanzienlijk kleiner aantal bottelingen dan normaal, omdat er meer wijn in zijn generieke geneesmiddelen is gemengd.
