Elio Altare bewaart enkele van de meest nauwgezette weernotities van iedereen die ik ken in Piemonte, wat een bezoek hier altijd zeer leerzaam maakt. Silvia Altare omschrijft 2016 als een jaar met een lange oogst die het resultaat was van een uitgesponnen bloei. Het plukken vond plaats tussen 4 en 12 oktober in wat in wezen twee oogsten waren. Tweeduizend zeventien was een ander verhaal. De bloei duurde slechts vier dagen, wat vrij snel is. Het hele jaar was warm, vooral in augustus, wat leidde tot een oogst die ongeveer tien dagen eerder was dan normaal. Wat de wijnen betreft, deze zijn over de hele linie verbluffend in beide jaargangen. In een tijd waarin zoveel telers zijn overgestapt op een meer klassieke stijl, vertelde Silvia Altare me dat ze geen plannen heeft om de aanpak te veranderen die de wijnen van haar familie over de hele wereld zo begeerd heeft gemaakt. Het is moeilijk om daar tegenin te gaan, vooral gezien hoe diep persoonlijk en meeslepend deze ambachtelijke wijnen zijn.
